Erdal Bodakci, Division of Rheumatology, Department of Internal Medicine, Eskisehir City Hospital, Eskisehir, Turkey e-mail: drebodakci@gmail.com                         

How well do we recognise gout disease?   

Abstract

Objective: The clinical burden of gouty arthritis has historically been well recognized; however, gout is often misdiagnosed and mismanaged. In this study, we aimed to evaluate the diagnoses and treatments given to gout patients admitted to different specialties.

Methods: Patients who were diagnosed with gout attacks and treated by a rheumatologist were included, while patients with other non-gout rheumatic diseases (connective tissue diseases, rheumatoid arthritis, spondyloarthropathies, calcium pyrophosphate disease, etc.) were excluded. The branches the patients applied to during the attack, the treatments and diagnoses they received drugs, the number of attacks they had, demographic data, comorbidities, and laboratory data were recorded retrospectively.

Results: 424 gout patients were included. Patients were mostly male (70.7%). The mean age was 62.4± 12.4 years, and women were older than men (67.9±10 vs 62.4±12 years, p<0.001). Hypertension was the most common comorbidity, observed in 230 patients (54.2%). Among the patients who applied, 86 (20.2%) had previously been diagnosed, while 338 (79.7%) were diagnosed for the first time. The number of patients who had their first attack was 210 (49.5%), the number of patients who had their second attack was 88 (20.7%), and the number of patients who had ≥3 attacks was 126 (29.7%). The most commonly involved joint was the 1st metatarsophalangeal joint (MTF) and the second most commonly involved joint was the ankle joint. The rate of gout diagnosis was higher in patients presenting with podogra. The initial departments consulted during the incident were the emergency department first, followed by orthopedics and infectious diseases. Gout was the most common diagnosis, followed by trauma and injury, cellulitis, septic arthritis, and soft tissue infection. Nonsteroidal anti-inflammatory drugs(NSAIDs) were the most frequently prescribed drugs, followed by antibiotics and colchicine.

Conclusion: Gout is still not sufficiently recognized. Different diagnoses and treatments other than gout are made in applications to different branches. All physicians, regardless of their specialties, may be the first to see patients with gout attacks and therefore play a critical role in the diagnosis and treatment of these patients. With correct diagnosis and treatment, many visits to the doctor can be reduced.

Keywords: Gout, Attack, Gout mimics            

Gut Hastalığını ne kadar tanıyoruz?

Öz

Amaç: Gut artritinin klinik yükü tarihsel olarak iyi bilinmektedir; ancak gut hastalığı sıklıkla yanlış teşhis edilmekte ve yanlış yönetilmektedir. Bu çalışmada, farklı uzmanlık alanlarına başvuran gut hastalarına konulan tanıları ve uygulanan tedavileri değerlendirmeyi amaçladık.

Yöntemler: Gut atağı tanısı alan ve romatoloji uzmanı tarafından tedavi edilen hastalar çalışmaya dahil edilirken, gut dışı diğer romatizmal hastalıkları (bağ dokusu hastalıkları, romatoid artrit, spondiloartropatiler, kalsiyum pirofosfat hastalığı vb) olan hastalar çalışma dışı bırakıldı. Hastaların atak sırasında başvurdukları branşlar, aldıkları tedaviler ve tanılar, geçirdikleri atak sayısı, demografik verileri, eşlik eden hastalıkları, laboratuvar verileri retrospektif olarak kaydedildi.

Bulgular: 424 gut hastası çalışmaya dahil edilmiştir. Hastalar çoğunlukla erkekti (%70,7). Ortalama yaş 62,4±12,4 yıldı ve kadınlar erkeklerden daha yaşlıydı (67,9±10'a karşı 62,4±12 yıl, p<0,001). Hipertansiyon 230 (%54,2) hastada görülen en yaygın komorbidite idi. Başvuran hastaların 86' sına (%20,2) daha önce tanı konmuşken, 338' ine (%79,7) ilk kez tanı konulmuştu. İlk atağını geçiren hasta sayısı 210 (%49,5), ikinci atağını geçiren hasta sayısı 88 (%20,7) ve ≥3 atak geçiren hasta sayısı 126 (%29,7) idi. En sık tutulan eklem 1. metatarsofalangial (MTF), ikinci sırada ayak bileği eklemiydi. Podogra ile başvuran hastalarda gut tanısı konulma oranı daha yüksekti. Atak esnasında ilk başvurulan bölümleri ilk sırada acil servis, ikinci sırada ortopedi ve üçüncü sırada enfeksiyon hastalıkları oluşturmaktaydı. Tanılardan ilk sırada gut varken, daha sonra en sık görülenler sırayla travma ve yaralanma, sellülit, septik artrit ve yumuşak doku enfeksiyonu oluşturmaktaydı. Nonsteroid antiinflamatuvar ilaçlar (NSAİD) en sık yazılanken, ikinci sırada antibiyotikler, üçüncü sırada kolşisin yer almaktaydı.

Sonuç: Gut hastalığı hala yeterli düzeyde tanınmamakta. Farklı branşlara başvurularda gut dışı farklı tanılar ve tedaviler yapılmakta. Uzmanlık alanları ne olursa olsun tüm hekimler gut atağını ilk gören kişiler olabilir ve bu nedenle bu hastaların teşhis ve tedavisinde kritik bir rol oynarlar. Doğru teşhis ve tedavi ile birçok doktor ziyareti azaltılabilir.

Anahtar kelimeler: Gut, Atak, Gut Taklitçileri.         

Dicle Med J  2024; 51 (2): 173-181

Doi: 10.5798/dicletip.1501094