Alpay Tuncar, Department of Emergency Medicine, University of Health Sciences, Etlik City Hospital, Ankara, Turkey e-mail: dralpaytuncar@gmail.com      

5-Years of Thrombolytic Treatment Experience

Abstract

Objective: Thrombolytic therapy has a vital role in saving both life and vital functions in emergency room patients. Our aim in our study is to reveal the thrombolytic practice experience of a 3rd level hospital in a long period of 5 years.

Methods: Adult patients who applied to the emergency department between 2017-2022 and were given thrombolytic therapy were selected. Demographic information, risk factors, laboratory and radiological parameters, diagnoses and thrombolytic use of the patients were examined.

Results: 56 patients were included in the study. Survival in patients with comorbidity was lower than in patients without comorbidity (p=0.0036). Survival of patients with a history of cerebrovascular occlusion was lower than those without (p=0.01). There was no statistically significant difference in survival between patients who received coagulation therapy in their history and patients (p>0.05). Survival analysis was performed according to the diagnosis of the patients in the emergency department. There was no statistical significance in terms of survival among patients with different diagnosis types (p=0.098). No statistically significant difference was found in the survival analysis for different application sites of thrombolytic therapy as emergency room, clinical service and intensive care unit (p=0.85). It was observed that doctors started thrombolytic practice as of 2017, and the number of applications increased over the years.

Conclusion: The favorable outcomes thrombolytic therapy have led an increase in the number of thrombolytic therapy conducted by ED clinicians while it was also seen that there was a reduction in morbidity and mortality over time.

Key words: Emergency department, thrombolytic treatment, comorbidity, mortality.

5 Yıllık Trombolitik Tedavi Deneyimi

Öz

Amaç: Trombolitik tedavisi acil servis hastalarında hem hayat hem de hayati fonksiyonları kurtarıcı bir öneme sahiptir. Çalışmamızda amacımız 5 yıllık uzun bir periyotta 3. basamak bir hastanenin trombolitik uygulama tecrübesini ortaya koymaktır.

Yöntemler: 2017-2022 tarihleri arasında acil servise başvuran, trombolitik tedavisi verilen yetişkin hastalar seçildi. Hastaların demografik bilgileri, risk faktörleri, laboratuvar ve radyolojik parametreleri, tanıları ve trombolitik kullanımları incelendi.

Bulgular: 56 hasta çalışmaya dahil edildi. Komorbiditesi olan hastalarda sağkalım, komorbiditesi olmayan hastalara göre düşük bulundu (p=0.0036). Serebrovasküler oklüzyon öyküsü olan hastaların sağkalımı olmayanlara göre daha düşüktü (p=0.01). Öyküsünde önceden koagülasyon tedavisi alan hastalar ile almayan hastalar arasında sağkalım arasında istatistiksel anlamlı farklılık saptanmadı (p>0.05). Hastaların acil serviste aldıkları tanıya göre sağkalım analizi yapıldı. Farklı tanı tiplerine sahip hastalar arasında sağkalım açısından istatistiksel anlamlılık saptanmadı (p=0.098). Trombolitik tedavinin acil servis, klinik servis ve yoğun bakım olarak farklı uygulama yerleri için sağkalım analizinde istatistiksel olarak anlamlı farklılık saptanmadı (p=0,85). Doktorların trombolitik uygulamasına 2017 yılı itibariyle başladığı, yıllara göre uygulama sayısının arttığı görüldü.

Sonuç: Trombolitik tedavisi sonucu hastalarda bulunan olumlu sonuçlar acil tıp uzmanlarının trombolitik tedavisi uygulamasını yıllara göre artırmıştır, hastaların morbidite ve mortalitesinin de benzer şekilde azaldığı görülmüştür.

Anahtar kelimeler: Acil Servis, trombolitik tedavi, komorbidite, mortalite.

Dicle Med J  2023; 50 (3): 297-303

Doi: 10.5798/dicletip.1360596