Ahmet Adıgüzel, Ünal Öztürk, Sibel Altınayar

Abstract

Objective: Idiopathic Parkinson's disease (IPD) is a progressive degenerative disease, which increases over the age of 65 years and causes disability in advanced stages. The main pathology is the degeneration of the basal ganglia, especially the substantia nigra. In the clinic, motor and non-motor findings (NMF) are seen, and treatment approach is symptomatic. Factors that increase the risk in Parkinson's disease are male gender, old age, white race, environmental conditions, trauma, vascular diseases, family history, and genetic mutations. In this study, idiopathic Parkinson's patients who came to our movement disorders outpatient clinic in the last 17 years were evaluated retrospectively. We aimed to determine the IPD profile in our region through demographic and clinical findings and treatments used and compare the results with the literature.

Methods: We evaluated 1150 patients admitted to the neurology department of movement disorders outpatient clinic due to parkinsonism. Five hundred seventy-eight patients with IPD were included in the study. Demographic data such as age, sex, place of birth, place of residence (rural/urban), comorbidities, family history, and habits were recorded.

Results: A total of 63.5% of the patients were male. The mean age of the patients was 68.51(SD ± 10.35) years old for males and 68.37(SD ± 11.22) years old for females, 62.61(SD ± 11.31) for males and 62.55(SD ± 12.46) for females. 66.4% of the patients had the first clinical finding as tremor, while 55.4% had the tremor as the leading complaint. It was seen that 57% of the patients had NMF. It was observed that 52.8% of the patients did not have dementia. As the clinical stage progressed, it was determined that there was a significant increase in dementia rate. Hypertension (HT) (M/F%:35,2/47,2 p=0.01) and thyroid diseases (M/F%:2.3/10.3 p=0,00) were more frequent in female patients than in male patients. Impulsive-compulsive behaviors (ICBs) which are treatment-related problems were more common in males than in females (M/F%:17.8/8.5 p=0,00).

Conclusion: The results were found to be similar to the literature. In this study, we have noticed the neglected, incomplete, or inadequately questioned parameters in routine-intensive outpatient conditions. Taking these results into consideration, we had the opportunity to correct our shortcomings in our future studies. 

Keywords: Tremor, Bradykinesia, Idiopathic Parkinson's disease

 Parkinson Hastalığı – 17 Yıllık Hasta Analizi

Öz

Giriş: İdiopatik Parkinson Hastalığı (IPH) progresif dejeneratif bir hastalıktır. Altmış beş yaş üstünde görülme sıklığı artar ve ileri evrelerde özürlülüğe neden olur. Temel patoloji subtantia nigra (SN) başta olmak üzere bazal ganglion dejenerasyonudur. Kliniğ inde motor ve non-motor bulgular (NMB) gö rü lü r, tedavi yaklaşımı semptomatiktir. Parkinson hastalığında erkek cinsiyet, ileri yaş, beyaz ırk, çevresel etmenler, travma, vasküler hastalıklar, aile öyküsü, genetik mutasyonlar gibi riski artıran durumlar vardır. Bu çalışmada son 17 yılda Hareket Bozuklukları polikliniğimize gelen İdiopatik Parkinson hastalarını retrospektif olarak değerlendirdik. Hastaların demografik ve klinik bulgularını, kullanılan tedavileri inceleyerek bölgemizdeki IPH profilini oluşturmayı ve çıkan sonuçları literatürle karşılaştırmayı amaçladık.

Yöntemler: Bu amaçla, Nöroloji bölümü hareket hastalıkları polikliniğine parkinsonizm nedeniyle başvuran 1150 hasta değerlendirildi. Bunlardan IPH tanısı olan 578 hasta çalışmaya alındı. Hastaların yaş, cinsiyet, doğum yeri, yaşadığı yerleşim yeri (kırsal-kentsel), eşlik eden hastalıklar, soygeçmişleri, alışkanlıkları gibi demografik verileri kaydedildi. Klinik olarak; hastalığın başlangıç yaşı, ilk klinik bulgu, baskın olan semptom, non-motor bulgu, tedavi ve tedaviye bağlı gelişen sorunlar kaydedildi.

Bulgular: Hastaların %63,5 i erkekti. Hastaların yaş ortalaması erkeklerde 68.51 (SD± 10.35), kadınlarda 68.37 (SD± 11.22), hastalığın başlangıç yaşı erkeklerde 62.61 (SD±11.31), kadınlarda 62.55 (SD±12.46) idi. Tremor, hastaların %66,4 ünde ilk klinik bulgu iken %55.4 ünde de önde gelen yakınma olarak tespit edildi. Hastaların %57 sinde NMB olduğu görüldü. Hastaların %52,8 inde demans olmadığı görüldü. Klinik evre ilerledikçe demans oranında belirgin artış olduğu tespit edildi. Hipertansiyon (HT) (E/K%:35,2/47,2 p=0.01) ve tiroid hastalıkları (E/K%:2.3/10.3 p=0,00) kadın hastaların özgeçmişlerinde erkeklere oranla daha fazla görüldü. Tedaviye bağlı sorunlardan impulsif-kompulsif davranışlar (IKD) erkeklerde daha fazla görüldü (E/K%:17.8/8.5 p=0,00).

Sonuç: Değerlendirilen parametrelerin sonuçları literatürle büyük oranda benzer bulundu. Bu çalışma ile rutin-yoğun poliklinik koşullarında ihmal edilen, eksik veya yetersiz sorgulanan parametrelerin de farkına varmış olduk. Bu sonuçları dikkate alarak, bundan sonraki çalışmalarımızda eksiklerimizi düzeltme fırsatını yakaladık.

Anahtar kelimeler: Tremor, Bradikinezi, İdiopatik Parkinson Hastalığı.

 

Dicle Med J  2020;47 (3): 508-516

DOI: 10.5798/dicletip.757233

 

Cilt 47, Sayı 3 (2020)