Eylem Kuday Kaykisiz, Bitlis State Hospital, Department of Emergency Medicine, 13000, Bitlis, Turkey e-mail: eylemkuday@hotmail.com

Abstract

 Objective: The aim of this study is to determine the level of knowledge of all original and reserve staff about hospital disaster and emergency plan (HDEP) and to investigate the associated factors.

Method: 144 staffs in HDEP of 7 hospitals in Bitlis province included in this descriptive study. Knowledge of levels about HDEP of staffs were evaluated with a face-to-face interview accompanied by a questionnaire form. p<0.05 was considered as statistically significant.

Results: 66% of participants were male, the mean age was 34.03 and 62.5% were university graduates. 63.2% of those were volunteer for HDEP. 75% of those knew their duties and 69.4% of them knew the term of duty in HDEP correctly. 6.5% previously met a disaster; 87.5% had previously participated in a disaster-related training or exercise. The cut-off point for the level of knowledge is determined as 7 according to average and median values. According to this, 69.4% of individuals were evaluated as ’adequate’. The rate of adequacy of those who were assigned as volunteers in the HDEP, who knew their position and duty, who had previously experienced disaster and who had previously participated in the in service training or practice were found to be statistically significant.

Conclusion: In order to encourage personnel to participate in internal and external disaster training and exercises, to increase the frequency of training and exercise and to show the necessary sensitivity in order to inform the personnel, to support the training with video or practice, to be hanged in visible places of the codes and telephone numbers to be searched and evacuation procedures to be applied at the time of disaster in each floor in order to inform the staff andto be voluntarily based on volunteer selection in HDEP are important to be prepared for disaster preparedness.

Keywords: Disaster; hospital disaster and emergency plan; practice.

Hastane afet planı kapsamında görevli personelin bilgi düzeyleri ve etkileyen faktörlerin değerlendirilmesi              

Öz

Amaç: Bu çalışmanın amacı, Bitlis İlindeki tüm hastanelerde hastane afet planı (HAP) çerçevesinde görev alan tüm asil ve yedek personelin hastane afet planına ilişkin bilgi düzeyinin saptanması ve bilgi düzeylerini etkileyen faktörlerin araştırılmasıdır.

Yöntemler: Bitlis ili sınırlarında 7 adet devlet hastanesinin HAP’ nında yer alan 144 personel tanımlayıcı tipteki bu çalışmaya dâhil edilmiştir. Yüz yüze yapılan anket sonuçlarına göre personelin HAP konusunda bilgi düzeyleri ve etkileyen faktörler değerlendirilmiştir. P<0.05 istatistiksel anlamlı kabul edilmiştir.

Bulgular: Çalışmaya dâhil edilen kişilerin %66’sı erkek, yaş ortalaması 34,03 ve %62,5 üniversite mezunu idi. %63,2’si HAP için gönüllü idi. %75’i HAP’ taki görevini; %69,4 ü ise HAP’ taki görev süresini doğru biliyordu. %26,5’u daha önce bir afetle karşılamış; %87,5’u ise daha önce afet ile ilgili bir eğitim veya tatbikata katılmıştı. Bilgi düzeyine ilişkin kesim noktası ortalama ve medyana göre 7 olarak belirlenmiştir. Buna göre bireylerin %69,4’ü ‘yeterli’ değerlendirilmiştir. HAP’ ta gönüllü olarak görevlendirilen, pozisyonunu ve görev süresini bilen, daha önce afet ile karşılaşan ve daha önce kurum içi afet eğitim veya tatbikatına katılanların yeterli olma oranı istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek saptandı.

Sonuç: Kurum içi veya dışı afet eğitim ve tatbikatlarına katılım için personelin cesaretlendirilmesi, eğitim ve tatbikat sıklığının arttırılması ve personele duyurulması konusunda gerekli hassasiyetin gösterilmesi, gerekirse video veya pratik ile eğitimlerin desteklenmesi, personelin bilgilenmesi amacıyla afet anında uygulanacak tahliye prosedürleri, aranacak kod ve telefon numaralarının her katta görülebilir yerlere asılması ve HAP’ ta görev alacak personel seçiminde gönüllülüğün esas alınması afete hazırlıklı olunmasında önemli bir yer oluşturmaktadır.

Anahtar kelimeler: Afet; hastane afet planı; gönüllülük; tatbikat.

Dicle Med J  2019;46 (3): 515-524

Doi: 10.5798/dicletip.620546