Mehmet Sabri Gürbüz, Eğitim Mah. Dr. Erkin Cad. 34722 Kadıköy/İstanbul,Türkiye e-mail: mehmetsabrigurbuz@gmail.com

Abstract

Objective: Nigella sativa, commonly known as the black seed, has been used since ancient times in folk medicine, and its various therapeutic benefits have been mentioned in some ancient medical sources and confirmed by modern science. Thymoquinone is the major compound and essential active ingredient of Nigella sativa seed oil. Thymoquinone has been reported to have high biological activity and broad therapeutic potential through several mechanisms that affect cells including anti-oxidant, anti-inflammatory, and anti-tumor properties. Although it has been widely reported that Thymoquinone inhibits cell growth and proliferation and stimulates apoptosis in various types of cancer cells, the mechanisms and signaling pathways are not fully understood. The aim of this study was to determine the effect of Thymoquinone on apoptosis in both tumor and non-tumor cells.

Methods: In this study, breast cancer cell line (MCF-7) was used as tumor cells and Human Embryonic Kidney Cell line (HEK293) was used as non-tumor cells. Cells were treated with Thymoquinone and viability test performed by MTT assay.Gene expression of apoptosis markers such as Bax, BAD, Bcl-2, and p53 was determined by Real-Time PCR. HEK293 cells were used as non-tumor control. 

Results and Conclusion: Results suggest that Thymoquinone has a strong effect on cell proliferation and vitality. Thymoquinone has increased the expression of BAD, Bax genes which induce apoptosis and decreased the p53 gene in breast cancer cells. Therefore Thymoquinone promotes apoptosis and enhances anti-cancer efficacy in breast cancer cells.

Keywords: Thymoquinone, breast cancer, MCF-7 cells, HEK293 cells, apoptosis.

Lomber Disk Hernisine Bağlı Radikülopatili Hastalarda Floroskopi Eşlikli LomberTransforaminalEpidural Enjeksiyonun Etkinliği            

Öz

Amaç: Lomber disk hernisine bağlı radikülopatili hastalarda lomber transforaminal epidural enjeksiyonun (TFEE) etkinliğinin araştırılması. 

Yöntemler: TFEE yapılan ve çalışma kriterlerini karşılayan 80 hasta retrospektif olarak incelendi. Tüm hastalara aynı yöntem ile C-kollu floroskopi eşliğinde, radikülopatinin olduğu taraf ve seviyeye, radyoopak madde ile hedeflenen foramen teyit edildikten sonra 40 mg metilprednisolon asetat ve 20 mg bupivacaine karışımı enjekte edildi. İşlem öncesi görsel analog skala (VAS) değerleri, işlem sonrası 3. saat, işlem sonrası 1. ay ve işlem sonrası 3. ay VAS değerleri ile karşılaştırıldı.VAS değerlerindeki azalma 0-%24,9, %25-49,9, %50-74,9 ve ≥%75 şeklinde sınıflandırıldı. Üçüncü ayın sonundaki VAS değerlerinde işlem öncesine göre en az % 50 azalma olan olgularda işlem başarılı kabul edildi. Ayrıca işlem başarısı ile yaş, cinsiyet, vücut kitle indeksi (VKİ) ve semptom süresi arasındaki ilişki değerlendirildi. 

Bulgular: Toplam 80 olgu arasından, 65 olguda (%81,3) işlem başarılı olurken, 15 olguda (%18,7) ise işlem başarısız olmuştur. Semptom süresi 6 aydan kısa olan olgularda başarı oranı % 80 iken, semptom süresi 6 ay ve daha uzun olan olguların başarı % 20 olarak saptanmıştır (p<0,01). Yaş, cinsiyet, seviye, taraf, VKİ ile işlem başarısı arasında anlamlı bir ilişki saptanmamıştır. VAS değerindeki azalma işlem sonrası 3. saatte ortalama %84; 1.ayda %71,9, 3.ayda ise %65,5 olarak saptanmıştır.

Sonuçlar: Lomber disk hernisine bağlı radikülopatili hastalarda hasta seçimi iyi yapıldığında, TFEE ağrı kontrolü açısından orta vadede etkin bir yöntemdir. Semptom süresi 6 aydan uzun olan olgularda ise bu etkinlik azalmaktadır.

Anahtar kelimeler: Lomber disk hernisi, radikülopati, transforaminal epidural enjeksiyon, etkinlik, başarı oranı.

Dicle Med J  2019;46 (3): 419-427

Doi: 10.5798/dicletip.620333