Emre Sedar Saygılı, Şişli Hamidiye Etfal Eğitim ve Araştırma Hastanesi Halaskargazi Cad. Etfal Sk. 34371 Şişli / İstanbul, Türkiye  e-mail: dr.emresaygili@gmail.com

Abstract

Objective: Factors affecting long-term survival and allograft function may differ in each center. Therefore, it is aimed to evaluate the relation between biopsy results and graft survival of patients who have undergone renal allograft biopsy.

Methods: We retrospectively analyzed 94 biopsies of 70 renal transplant recipients. Disposable 16 G needles were used to perform 2 ultrasound-guided core biopsies. Each specimen was examined under light and immunofluorescence microscopy. Patients were divided into acute cellular rejection (ACR), calcineurin inhibitor (CNI) toxicity, graft loss, interstitial fibrosis tubular atrophy (IFTA), acute tubular damage (ATD) groups and analyzed.

Results: The most frequent pathology was ACR, diagnosed in total of 34 (36.2%) specimens. IFTA, ATD and recurrent de novo glomerulonephritis biopsy were 21 (22.3%), 20 (21.3%) and 15 (16%), in number, respectively. Graft survival in patients with a history of acute rejection was shorter than without history (p<0.05). IFTA was more common in the group with loss of graft (p<0.05). When compared with survival in log-rank test IFTA have lost their statistical significance. There was no significant difference between CNI toxicity, ATD and graft survival. Graft loss was more common in patients with lower albumin levels during biopsy (p<0.05).

Conclusions: Approximately one third of the biopsies were diagnosed differently than presumed. This demonstrates the inadequacy of other clinical and laboratory findings without biopsy. Renal allograft biopsy is an important tool to predict graft survival. Serum albumin level before biopsy can be considered as a parameter for predicting loss of graft.

Keywords: Kidney Transplantation, Biopsy, Pathology, Survival.

Greft sağkalımını etkileyen faktörlerin transplant böbrek biyopsileriyle değerlendirilmesi

Öz

Amaç: Uzun dönemdeki surviye ve allograft fonksiyonuna etkili olan faktörler her merkezde farklılıklar gösterebilmektedir. Bu nedenle ünitemizden takipli renal allograft biyopsi yapılmış olan hastaların biyopsi sonuçları ve greft sağ kalımları arasındaki ilişkilerin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.

Yöntemler: 70 hastaya yapılan 94 adet biyopsi retrospektif olarak incelemiştir. Ultrason rehberliğinde tek kullanımlık 16G otomatik iğne ile 2 kore biyopsi alınmıştır. Her biyopsi ışık mikroskopisi ve immunfloresan boyama ile incelenmiştir. Hastalar akut selüler rejeksiyon (ASR), kalsinörin inhibitörü(KNI) toksisitesi, intersitisyel fibrozis tübüler atrofi (IFTA), akut tubüler hasar(ATH) ve greft kaybı gelişenler olarak gruplara ayrılarak alt analizleri yapılmıştır.

Bulgular: Toplamda 34(%36,2) biyopsi ile en sık tespit edilen patolojiyi akut selüler rejeksiyon oluşturmaktadır. IFTA, ATH, nüks/de novo glomerülonefrit biyopsi sayıları sırasıyla 21(%22,3), 20(%21,3), 15(%16) olarak bulunmuştur. Akut rejeksiyon öyküsü olanlarda greft sürvisinin daha kısa olduğu tespit edilmiştir (p<0.05). Greft kaybı olan grupta IFTA daha fazla görülmüştür (p<0.05). Surviler logrank testi ile IFTA ya göre kıyaslandığında istatistiksel anlamlılığını yitirmiştir. Çalışmaya alınan hastalarda KNI toksisitesi, ATH ile greft sürvileri arasında anlamlı fark tespit edilememiştir. Biyopsi sırasındaki albümin seviyesi greft kaybı olan grupta anlamlı olarak daha düşük bulunmuştur (p<0.05). 

Sonuç: Biyopsilerin yaklaşık üçte birinde öntanıdan farklı bir tanı ile karşılaşılmıştır. Bu da biyopsi olmadan diğer klinik ve laboratuvar bulguların yetersizliğini göstermektedir. Greft survisini ön görmede biyopsi önemli yer teşkil etmektedir. Non-invaziv olarak biyopsi öncesi bakılan serum albumin seviyesi greft kaybını öngörmede bir parametre olarak değerlendirilebilir.

Anahtar Kelimeler: Böbrek nakli, Biyopsi, Patoloji, Sağkalım.

Dicle Med J  2018;45(3): 237-244

Doi: 10.5798/dicletip.457229