Yüzüncü Yıl Üniversitesi Tıp Fakültesi, Tıbbi Mikrobiyoloji AD, Van, Türkiye     Email: mehmetparlak65@hotmail.com

ABSTRACT

Objective: Problems are encountered in the therapy of enterococcal infections due to their intrinsic resistance to many antibiotics and increasing glycopeptide resistance in recent years. That is why clinical trials are required to test new antibiotics for the treatment. In this study, we investigated susceptibility to linezolid, daptomycin and tigecycline in vancomycin-resistant enterococci (VRE) strains.

Methods: Totally, 58 of VRE strains obtained from various clinical specimens were included in the study. The strains identified as enterococci by conventional methods and Phoenix automated system (Becton Dickinson, USA) was utilized for further identification of the strains and determination of their resistance to vancomycin. Vancomycin resistance in these strains was confirmed by E-test. Using the same method 58 VRE strains were tested for linezolid and daptomycin and 47 VRE strains for tigecycline.

Results: MIC50, MIC90 and MIC range for vancomycin-resistant strains was detected as 0.75, 1.5, and 0047-2 µg/ml for linezolid; 1, 2 and 0.19-3 µg/ml for daptomycin and 0064, 0125, and 0.016-0.19 µg/ml for tigecycline, respectively. No strain resistant to linezolid, daptomycin; tigecycline was detected.

Conclusion: Although linezolid maintains its importance as effective antibiotic for the treatment of infections caused by VRE, recently introduced daptomycin and tigecycline with their low MIC values occur as good treatment options.

Key words: Daptomycin, E-test, linezolid, tigecycline, vancomycin-resistant enterococci

Vankomisine dirençli enterokoklarda linezolid, tigesiklin ve daptomisin duyarlılığının E-Test yöntemiyle araştırılması

ÖZET

Amaç: Çoğu antibiyotiğe intrensek direnci olan enterokoklarda son yıllarda artan glikopeptit direnci nedeniyle tedavide sorunlarla karşılaşılmaktadır. Bu durum tedavide yeni antibiyotiklerin denenmesini zorunlu kılmaktadır. Çalışmada, vankomisine dirençli enterokok (VRE) suşlarının linezolid, daptomisin ve tigesikline duyarlılıkları araştırılmıştır.

Yöntemler: Çeşitli klinik örneklerden elde edilen, 58 VRE suşu çalışmaya dâhil edilmiştir. Konvansiyonel yöntemlerle enterokok olarak belirlenen suşların ileri identifikasyonu ve vankomisin direncinin belirlenmesi için Phoenix otomatize sisteminden (Becton Dickinson, USA) yararlanılmıştır. Suşların vankomisin direnci E-test ile doğrulanmış, aynı yöntemle linezolid ve daptomisine karşı 58, tigesikline karşı ise 47 VRE suşu denenmiştir.

Bulgular: Vankomisin dirençli suşlarda MİK₅₀, MİK₉₀ ve MİK aralığı sırasıyla linezolid için 0.75, 1.5 ve 0.047-2 µg/ml; daptomisin için 1, 2 ve 0.19-3 µg/ml; tigesiklin için 0.064, 0.125 ve 0.016-0.19 µg/ml olarak saptandı. Linezolid, daptomisin ve tigesikline karşı dirençli suş tespit edilmedi.

Sonuç: VRE ile oluşan enfeksiyonların tedavisinde linezolid etkili bir antibiyotik olarak önemini korumakta olup yeni kullanıma giren daptomisin ve tigesiklin, düşük MİK değerleri nedeni ile iyi tedavi seçenekleri olarak ortaya çıkmaktadır.

Anahtar kelimeler: Daptomisin, E-test, linezolid, tigesiklin, vankomisine dirençli enterokok

Dicle Med J  2014;41(3):534-537

doi: 10.5798/diclemedj.0921.2014.03.0469