Recep Tayyip Erdoğan Üniversitesi Tıp Fakültesi, Fiziksel Tıp ve Rehabilitasyon Anabilim Dalı, 53100, Rize, Türkiye Email: aysegulkemal@gmail.com

ABSTRACT

Objective: The aim of this study was to investigate the effect of bone mineral density and vitamin D level on the risk of falling and balance in postmenopausal women.

Methods: The age ranged from 44 to 67 (57.25±7.27) years, 133 postmenopausal women were enrolled. Age, height, weight, socio-demographic information, history of falling and fracture in last year, risk factors for osteoporosis, and menopause duration were recorded. Serum 25OHD₃ level and bone mineral density (BMD) of participants were measured. Postural balance function and the risk of falling were evaluated by time-up and go test (TUG), and Berg balance scale (BBS). Patients were divided into 4 groups; group 1: low vitamin D and osteoporosis, group 2: only low vitamin D, group 3: only osteoporotic, group 4: normal.

Results: There was significant difference between the groups according to TUG (p<0.001). There were significant differences between group 1 and 2, group 1 and 4, group 3 and 4 (each, p= 0.001). There was significant difference between the groups according to BBS (p<0.001). Significant differences were found between group 1 and 2, group 1 and 4, group 2 (each, p<0.001) and 3 (p= 0.002), group 3 and 4 (p<0.001).

There were negative correlations between TUG, L1-L4 and femoral neck BMD (r=-0.488, p<0.001 and r =-0.462, p<0.001, respectively). There were positive correlations between BBS, L1-L4 and femoral neck BMD (r=-0.488, p<0.001 and r=-0.462, p<0.001, respectively).

Conclusion: We concluded that whereas vitamin D level had no effect on balance and the risk of falling, whereas osteoporosis had effects both on balance and risk of falling.

Key words: Vitamin D, bone mineral density, balance, risk of falling

Postmenopozal kadınlarda serum vitamin D düzeyi ve kemik mineral yoğunluğunun denge ve düşme riski üzerine etkisi

ÖZET

Amaç: Bu çalışmanın amacı postmenopozal kadınlarda kemik mineral yoğunluğu ve vitamin D düzeyinin birlikte ve ayrı ayrı denge ve düşme riski üzerine etkisini araştırmaktır.

Yöntemler: Çalışmaya yaşları 44 ile 67 (57,25 ± 7,27) yıl arasında değişen 133 postmenopozal kadın alındı. Olguların yaş, boy uzunluğu, vücut ağırlığı, sosyodemografik bilgileri, son bir yıldaki düşme ve kırık öyküleri, osteoporoz risk faktörleri, menopoz süresi sorgulandı. Olguların serum 25OHD₃ düzeyi ve kemik mineral yoğunluğu (KMY) ölçüldü. Hastaların postural denge fonksiyonu zamanlı ayağa kalk ve yürü testi (ZAYT) ile, düşme riski ise Berg denge skalası (BDS) ile değerlendirildi. Olgular 4 gruba ayrıldı; grup 1: vitamin D düzeyi düşük ve osteoporotik, grup 2: yalnızca vitamin D düzeyi düşük, grup 3: yalnızca osteoporotik, grup 4: normal.

Bulgular: ZAYT’e göre gruplar arasında anlamlı farklılık saptandı (p<0,001). Grup 1 ve grup 2 (p<0,001), grup 1 ve grup 4 (p<0,001), grup 3 ve grup 4 (p=0,001) arasında anlamlı farklılık tespit edildi. BDS’ye göre gruplar arasında anlamlı farklılık saptandı (p<0,001). Grup 1 ve grup 2 (p<0,001), grup 1 ve grup 4 (p<0,001), grup 2 ve grup 3 (p=0,002), grup 3 ve grup 4 (p<0.001) arasında anlamlı farklılık saptandı.

ZAYT ile L1-L4 KMY ve femur boyun KMY arasında negatif korelasyon tespit edildi (sırasıyla; r=-0.488, p<0,001 ve r=-0.462, p<0,001). BDS ile L1-L4 KMY ve femur boyun KMY arasında pozitif korelasyon saptandı (sırasıyla; r=0,606, p<0,001 ve r=0,483, p<0,001).

Sonuç: Bu çalışmada vitamin D düzeyinin denge ve düşme riski üzerine bir etkisi olmamasına rağmen osteoporozun hem denge hem de düşme riski üzerine etkisi olduğu sonucuna vardık.

Anahtar kelimeler: Vitamin D, kemik mineral yoğunluğu, denge, düşme riski

Dicle Med J  2013;40 (3):391-395

doi: 10.5798/diclemedj.0921.2013.03.0295