Nöroloji Uzmanı Dr., Özel Güneydogu Tıp Merkezi Nöroloji Bölümü-D.BAKIR

ABSTRACT

Headache is the most common complaint of the patients, who applied to general or neurology outpatient clinics. The essential of the diagnosis based on a detailed anamnesis, neurological examination and appropriate imaging studies. The determination of headache subtype as primary or secondary headache is important. More than 90% of headaches are primary type and most of them are tension headache. While considering headache intensity and its impact on life quality and individual or national economy; migraine can be accepted as one of the most important problems that affected approximately 700 million of world population. The importance of correct and early diagnosis and appropriate management can be understood from this point of view. Management of migraine includes non-pharmacological preventive methods and treatment of acute attacks by drugs. In this study it was aimed to review actual knowledge related to diagnosis and management of migraine headache.

Key words: Headache, migraine, diagnosis, treatment.

Migren Bas Agrısında Tanı Ve Tedavi Yaklasımları

ÖZET

Bas agrısı, genel hasta poliklinikleri ve nöroloji polikliniklerine basvuran hastaların en yogun sikayetidir. Tanıda, iyi bir öykü alma, nörolojik muayene ve gerekirse görüntüleme yöntemleri kullanılarak, bas agrısının primer mi yoksa sekonder mi oldugunun saptanması temel esastır. Bas agrılarının % 90’ı primer tiptir ve bunun çogunda gerilim tipi bas agrısı mevcuttur. Agrı siddeti, hayat kalitesine etkisi, kisisel ve ülke ekonomisine etkisine bakıldıgında, migren, bilinmesi gereken en önemli konudur ki, dünyada yaklasık 700 milyon migren hastası vardır. Erken ve dogru tanının, iyi bir tedavinin önemi buradan da anlasılmaktadır. Migren tedavisi ilaç dısı önleyici yöntem ve ilaçlarla atak tedavisini içermektedir. Bu makalede, migren tanı ve tedavisi ile ilgili geçerli bilgilerin derlenmesi amaçlanmıstır.

Anahtar kelimeler: Bas agrısı, migren, tanı, tedavi

Dicle Med J  2005;35 (4):281-286

doi: 10.5798/diclemedj.0921.2008.