Kamuran Uluç, Department of Intensive Care, Muş State Hospital, Mus, Turkeye-mail: kamuranuluc@hotmail.com                                

Retrospective Evaluation of Patients Diagnosed with Brain Death in the Intensive Care Unit: A 10-year Single Center Analysis     

Abstract

Aim: This study aimed to investigate the demographic characteristics, clinical features, timing of the diagnosis of brain death, and factors associated with organ donation in patients diagnosed as brain dead in the intensive care unit in the last decade.

Method: Between 01.01.2015-01.06.2024, the age, gender, intensive care unit hospitalization diagnoses, the day of intensive care unit hospitalization, blood groups, the number of patients diagnosed with brain death by years, the number of patients diagnosed with brain death, the number of patients who became donors, laboratory values on the day of intensive care unit hospitalization and the day of brain death diagnosis, the reasons why families did not accept organ donation were recorded from the patients' files and hospital information system.

Results: A total of 59 patients were included in the study. Of the patients, 32 (54.24%) were female and 27 (45.76%) were male. The age distribution of the patients was seven (11.86%) aged 0-17 years, 29 (49.15%) aged 18-64 years, and 23 (38.98%) aged 65 years and older. The most common intensive care unit hospitalization diagnoses were intracerebral hemorrhage (35.59%), subarachnoid hemorrhage (16.95%), and CVA (13.56%). Although brain death was diagnosed in 83.05% of the patients in the first seven days, it was diagnosed in an average of 4.81 days in all patients. When the laboratory values between the day of admission to the intensive care unit and the day of brain death were diagnosed, a statistically significant difference was found in Na+, Cl-, K+, AST, BUN, and creatinine values (p<0.05). There was no significant difference in ALT and INR values (p>0.05). Among the reasons for not accepting organ donation, familial reasons were the highest, with 79.66%.

Conclusion: In order to increase the number of organ donations, it is important to raise public awareness and increase the level of knowledge of families about organ donation. Patients with poor neurological prognosis with hospitalization diagnoses such as intracranial hemorrhage, CVA, and Post CPR should be closely monitored for brain death and potential donors.

Keywords: Brain death, Intensive care unit, Organ donation, Diagnosis, Rejection                   

Yoğun Bakım Ünitesinde Beyin Ölümü Tanısı Alan Hastaların Retrospektif Olarak Değerlendirilmesi: 10 yıllık tek merkez analizi

Öz

Amaç: Bu çalışmada amacımız yoğun bakım ünitesinde son on yıldaki beyin ölümü tanısı konan hastaların demografik özelliklerini, klinik özelliklerini, beyin ölümü tanısının zamanlamasını ve organ bağışıyla ilişkili faktörleri incelemektir.

Yöntemler: 01.01.2015-01.06.2024 tarihleri arasında yoğun bakım ünitesinde beyin ölümü tanısı konulan hastaların yaş, cinsiyet, yoğun bakım yatış tanıları, beyin ölümü tanısının yoğun bakım yatışının kaçıncı günde konduğu, kan grupları, yıllara göre beyin ölümü tanısı konan hastaların sayısı, donör olan hasta sayısı, yoğun bakım ünitesine yatışındaki ve beyin ölümü tanısının konduğu gündeki laboratuvar değerleri, ailelerin organ bağışını kabul etmeme nedenleri hastaların dosyalarından ve hastane bilgi sisteminden alınarak kayıt edilmiştir.

Bulgular: Çalışmaya toplam 59 hasta dahil edilmiştir. Hastaların 32’si (%54,24) kadın 27’si (%45,76) erkektir. Hastaların yaş dağılımı 0-17 yaş arası 7 (%11,86), 18-64 yaş arası 29 (%49,15) ve 65 yaş ve üstü 23 (%38,98) hastadır.En sık yoğun bakım yatış tanıları intraserebral kanama (%35,59), subaraknoid kanama (%16,95) ve SVO (%13,56) dır. Hastaların % 83.05’inde ilk yedi günde beyin ölümü tanısı koymakla beraber tüm hastalarda ortalama 4.81 günde tanı konmuştur. Yoğun bakım ünitesine yatış günü ve beyin ölümü tanısı konulan gün arasındaki laboratuvar değerleri karşılaştırıldığında Na+, Cl-, K+, AST, BUN ve kreatinin değerlerinde istatistiksel olarak fark bulunmuştur(p<0.05). ALT ve INR değerlerinde ise anlamlı bir fark bulunmamıştır(p>0.05). Organ bağışını kabul etmeme nedenleri arasında ailevi nedenler %79,66 ile en yüksek orandadır.

Sonuç: Organ bağışı sayılarının artması için toplumun bilinçlendirilmesi ve ailelerin organ bağışı hakkındaki bilgi düzeylerinin artırılması önemlidir. İntrakraniyal kanama, SVO ve Post CPR gibi yatış tanıları olan nörolojik prognozu kötü seyreden hastalar beyin ölümü ve potansiyel donör olmaları açısından yakından takip edilmelidir.

Anahtar kelimeler: Beyin ölümü, Yoğun bakım ünitesi, Organ bağışı, Tanı, Red.             

Dicle Med J  2024; 51 (3): 333-339

Doi: 10.5798/dicletip.1552476