Serhat Günlü, Department of Cardiology, Mardin Artuklu University School of Medicine, Mardin, Turkey e-mail: serhat8086@hotmail.com       

Effect of cardio-gastric interaction on atrial fibrillation in GERD patients

Abstract

Objective: Atrial fibrillation (AF) and gastroesophageal reflux disease (GERD) are very common in daily clinical practice. Post-prandial AF episodes have been reported in GERD patients. Although it was reported in previous studies that it was caused by sympathovagal imbalance, there are no studies on cardiac conduction system involvement. In this study, we aimed to evaluate whether the risk of developing AF increases in untreated GERD patients with non-invasive electrophysiological tests.

Methods: The research was prospectively performed. Endoscopy was performed on the individuals due to reflux complaints. ECG was recorded at 25mm/s and 10 mm/mV amplitude, and 24-hour Holter ECG (three-channel; V1, V2, and V5) was performed. ECG parameters were measured and Holter ECG results were analyzed.

Results: A total of 120 individuals, 60 patients and 60 controls, were included. No significant statistically differences existed between groups for hypertension, diabetes, smoking, or dyslipidemia (p>0.05). In terms of heart rate, Pmax, Pmin, QTd, and QTcd, there were no significant differences across the two groups (p>0.05). P-wave dispersion (Pd) was substantially higher in the study group (p=0.014). Comparing the heart rate variabilities of 24-hour Holter ECG recordings across the groups, the standard deviation of R-R intervals (SDNN) was substantially higher in the study group (p<0.001). Low Frequency (LF) and LF/HF were significantly higher in the control group (p<0.001 and p=0.003, respectively). AF was detected in nine individuals on Holter ECG.

Conclusion: Pd duration and risk of developing AF were higher in GERD patients.

Keywords: Atrial fibrillation, heart rate variability, gastroesophageal reflux, Holter-ECG

GÖRH hastalarında kardiyo-gastrik etkileşimin atriyal fibrilasyon üzerine etkisi

Öz

Amaç: Atriyal fibrilasyon (AF) ve gastroözofageal reflü hastalığı (GÖRH) günlük klinik pratikte çok yaygındır. GÖRH hastalarında tokluk sonrası AF epizotları bildirilmiştir. Sempatovagal dengesizlikten kaynaklandığı daha önceki çalışmalarda bildirilmişse de kardiyak ileti sistemi tutulumu ile ilgili çalışma yoktur. Bu çalışmada non-invaziv elektrofizyolojik testler ile tedavi edilmemiş GÖRH hastalarında AF gelişme riskinin artıp artmadığını değerlendirmeyi amaçladık.

Yöntemler: Araştırma prospektif olarak yapıldı. Reflü şikayeti olan kişilere endoskopi yapıldı. EKG 25 mm/sn ve 10 mm/mV amplitüdünde kaydedildi ve 24 saatlik Holter EKG (üç kanallı; V1, V2 ve V5) yapıldı. EKG parametreleri ölçüldü ve Holter EKG sonuçları analiz edildi.

Bulgular: Araştırmaya 60’ı hasta ve 60’ı kontrol olmak üzere toplam 120 kişi dahil edildi. Gruplar arasında hipertansiyon, diyabet, sigara kullanımı veya dislipidemi açısından anlamlı istatiksel fark yoktu (p>0.05). Kalp hızı, Pmax, Pmin, QTd ve QTcd açısından iki grup arasında anlamlı fark yoktu (p>0,05). P-dalga dispersiyonu (Pd) çalışma grubunda oldukça yüksekti (p=0.014). Gruplar arasında 24 saatlik Holter EKG kayıtlarının kalp hızı değişkenlikleri karşılaştırıldığında, R-R aralıklarının standart sapması (SDNN) çalışma grubunda anlamlı olarak daha yüksekti (p<0.001). Düşük frekans (LF) ve LF/HF kontrol grubunda anlamlı olarak daha yüksekti (sırasıyla p<0.001 ve p=0.003). Holter EKG'de dokuz kişide AF saptandı.

Sonuç: GÖRH hastalarında Pd süresi ve AF gelişme riski daha yüksekti.

Anahtar kelimeler: Atriyal fibrilasyon, kalp hızı değişkenliği, gastroözofageal reflü, Holter-EKG.

Dicle Med J  2023; 50 (3): 304-310

Doi: 10.5798/dicletip.1360607