Burcu Kardaş, Diyarbakır SBÜ Gazi Yaşargil Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Çocuk ve Ergen Psikiyatri Kliniği e-mail: burcu-atar@hotmail.com

Abstract

Objective: The aim of our study was to investigate the effects of diabetes camp on HbA1c, Body Mass Index (BMI) measurements, anxiety and depression scores and quality of life changes in children and adolescents with type 1 diabetes mellitus (DM) followed up in our pediatric endocrinology clinic.

Method: We included the participants from the diabetes camp between 29 July-7 August 2018 in İznik coming from Diyarbakır. We evaluated HbA1c levels, BMI, Children for depression Scale (CDI), Childhood Anxiety Disorders Self-Report Scale (SCARED) and Quality Of Life for Children and Adolescent Scale scores of 17 cases who participated in “My Friend Diabetes” camp.

Results: Seventeen cases with type 1 DM were recruited to the study among 720 patients of the pediatric endocrinology outpatient clinic who never attended the camp before and whose parents were volunteering their children to join the camp. The mean age of the group was 13.1 (min: 10-max: 17.5) and the mean age of receiving diagnosis was 7.6 (min: 1-max: 15). When HbA1c levels, BMI and scale scores were evaluated, no significant difference was found before and after the camp. However, after 6 months, there were positive correlations between HbA1c levels, and depression and anxiety scores, but a negative correlation between HbA1c levels and quality of life scores. These correlations were found to be significant (p<0,05).

Conclusion: The diabetes camps are both informative and entertaining activities where diabetes-focused education and peer supports are provided. Our study demonstrated that camp activity had no significant positive effects on depression, anxiety, and quality of life in the short term (6 months). However, long-term studies are needed to evaluate accurate psychiatric effects.

Keywords: type 1 DM, child, adolescent, camp.

Bir Diyabet Kampı: Öncesi ve Sonrası?

  Öz

Giriş: Çalışmamızın amacı, pediatrik endokrinoloji kliniğinde takip edilen Tip 1 diabetes mellitus (DM) tanılı çocuk ve ergenlerde, diyabet kampının; HbA1c, vücut kitle indeksi (VKİ) ölçümlerine, anksiyete ve depresyon puanlarına ve yaşam kalitesi değişimlerine etkisini incelemektir. Olgular kampa gitmeden ve kampa katıldıktan 6 ay sonra değerlendirilmiştir.

Yöntemler: Çalışmamızda 2018 yılında, 29 Temmuz-7 Ağustos tarihleri arasında İznik’te gerçekleştirilen kampta, Diyarbakır’dan katılan olgular değerlendirilmiştir. Arkadaşım Diyabet Kampı’na katılan 17 olgunun HbA1c düzeyleri, VKİ, çocuklar için depresyon ölçeği (ÇDÖ), Çocuklarda Anksiyete Tarama Ölçeği (ÇATÖ) ve Yaşam Kalitesi Ölçeği (çocuklar ve ergenler için) puanları kampa katılmadan önce ve kampa katıldıktan 6 ay sonra değerlendirilmiştir.

Bulgular: Çalışmaya alınan 17 olgu pediatrik endokrinoloji kliniğinde takipli 720 hastanın arasında daha önce kampa katılmamış ve ailesi kampa katılmasını kabul eden tip 1 DM’li olgulardan seçilmiştir. Grubun yaş ortalaması 13,1(min:10-maks:17,5),tanı alma yaşı ortalaması 7,6 (min:1-maks:15) olarak saptanmıştır. HbA1c düzeyleri, VKİ ve ölçek puanları değerlendirildiğinde kamp öncesi ve sonrası anlamlı fark bulunamamıştır. Ancak 6. ayda ölçülen HbA1c düzeyleri ile depresyon ve anksiyete puanları ile pozitif, yaşam kalitesi puanları ile negatif yönde bir ilişki bulunmuştur. Bu ilişkinin anlamlı olduğu saptanmıştır (p<0.05).

Sonuç: Diyabet kampları diyabete yönelik eğitimlerin yapıldığı, akran desteğinin olduğu, hem bilgilendirici hem eğlendirici ortamlardır. Bizim çalışmamız kamp etkinliğinin depresyon, anksiyete ve yaşam kalitesi üzerine kısa dönemde (6 ay) olumlu bir etkisi olmadığını ortaya koymuştur. Ancak psikiyatrik etkilerini değerlendirmek için uzun izlemli çalışmalara ihtiyaç vardır.

Anahtar kelimeler: tip 1 DM, çocuk, adölesan, kamp

Dicle Med J  2020; 47 (1): 162-170

Doi: 10.5798/dicletip.706124