Zafer Pekkolay, Dicle University  Faculty of Medicine ,Department of Internal Medicine-Endocrinology, Sur, Diyarbakir, Turkey e-mail: drpekkolay@gmail.com

Abstract

Objective: The aim of this study was to investigate the urine prolactin and serum/urine prolactin ratio for accuracy diagnosis of macroprolactinemia.

Methods: In the retrospective cross-sectional analysis, prolactin levels (high or normal) in the reproductive period of men and women were included in the study. Polyethylene glycol (PEG) precipitation method was used for the detection of macroprolactinemia. Then, patients were divided into three groups as macroprolactinemia, prolactinoma and healthy control group. In patients, prolactin values in spot urine with simultaneous serum prolactin values were calculated. The non-parametric Kruskal-Wallis test was used to compare the groups. The receiver-operating characteristic (ROC) curve was determined to evaluate the predictive power of serum/urine prolactin ratio.

Results: A total of 41 patients were included in the study. Female/male:36 (87.8%)/ 5 (12.2%). Urinary prolactin median(minimum-maximum) values were macroprolactinemia, prolactinoma and control group, respectively; 0.06(0.05-0.10), 0.11(0.02-0.95), 0.08(0.05-0.25) ng/ml. Serum/urine ratio median (minium-maximum) values were macroprolactinemia, prolactinoma, and control group, respectively; 633(51-1032), 990(104-9635), 395.5(138-953). When the groups were compared, the patients with prolactinoma had higher urinary prolactin levels(p <0.01). Serum/urine prolactin ratio was found to be the highest in prolactinoma patients and the lowest in the control group and a significant difference was observed in groups (p <0.01).

ROC analysis(control-macroprolactin) for serum/urine prolactin ratio (Sensitivity 84.6 specificity 93.7 cut off >549,5 AUC=0.83) p<0.01

Conclusion: Urinary prolactin level and serum/urine prolactin ratio may be used in diagnosis of macroprolactinemia.

Keywords: macroprolactinemia, urine prolactin, serum/urine prolactin ratio

Makroprolaktinemi tanısı için alternatif yöntemler: İdrar prolaktin düzeyi ve serum / idrar prolaktin oranı

Öz

Amaç: Bu çalışmanın amacı makroprolaktinemi tanısında idrar prolaktin ve serum / idrar prolaktin oranının doğruluğunu araştırmaktır.

Yöntemler: Kesitsel analiz olan çalışmamızda, reprodüktif dönemdeki kadın ve erkeklerden prolaktin düzeyi bakılan (yüksek veya normal) hastalar çalışmaya alındı. Makroprolaktinemi tespiti için polietilen glikol (PEG) ile çöktürme yöntemi kullanıldı. Daha sonra hastalar makroprolaktinemi, prolaktinoma ve sağlıklı kontrol grubu olmak üzere üç gruba ayrıldı. Hastalarda eş zamanlı serum prolaktin ve spot idrarda prolaktin çalışıldı. Non-parametrik test olan Kruskal-Wallis testi grupların karşılaştırılmasında kullanıldı. Serum/idrar prolaktin oranının prediktif gücünü değerlendirmek için “receiver-operating characteristic (ROC)” eğrisi belirlendi ve bu analizde “cut-off” değeri elde edildi.

Sonuçlar: Çalışmaya toplam 41 hasta dahil edildi. Kadın/erkek: 36 (%87,8) / 5 (%12,2). İdrar prolaktin medyan (minimum-maksimum) değerleri makroprolaktinemi, prolaktinoma ve kontrol grubunda sırasıyla; 0.06(0.05-0.10), 0.11(0.02-0.95), 0.08(0.05-0.25) ng/ml idi. Serum/idrar prolaktin oranı medyan (minimum-maksimum) değerleri makroprolaktinemi, prolaktinoma ve kontrol grubunda sırasıyla; 633(51-1032), 990(104-9635), 395.5(138-953) idi. Gruplar karşılaştırıldığında prolaktinoma olan hastalar daha yüksek üriner prolaktin seviyelerine sahipti. Makroprolaktinemili hastalar en düşük idrar prolaktin değerlerine sahipti(p <0.01). Prolaktinoma hastalarında serum / idrar prolaktin oranı en yüksek, kontrol grubunda ise en düşük bulundu ve gruplar arasında anlamlı fark bulundu (p <0.01).

Serum/idrar prolaktin oranı için ROC analizi (kontrol-makroprolaktin) (Duyarlılık 84.6 özgüllük 93.7 cut off> 549,5 AUC = 0.83) p <0.01

Sonuç: Makroprolaktinemi tanısında idrar prolaktin düzeyi ve serum/idrar prolaktin oranı kullanılabilir.

Anahtar kelimeler: Makroprolaktinemi, idrar prolaktini, serum/idrar prolaktin oranı.

Dicle Med J  2019;46(1): 119-124

Doi: 10.5798/dicletip.534848