Selen Bahçeci, Naime Canoruç, Yusuf Nergiz, Sevda Söker, Deniz Gökalp, Mehmet Erdem Akbalık, Yekbun Tutşi
Dicle Univ. Tıp Fak. Histoloji ve Embriyoloji A.D. Email: sbahceci@dicle.edu.tr
Diabetic cardiomyopathy is one of the chronic complication of diabetes and acute effects of diabetes on heart and aorta is not clear. We aimed to determine acute effects of diabetes on cardio-vasculare system with light microscopy. We used 20 Spraque-Dawley rats and applied 150 mg/kg alloxan, intraperitoneally for inducing diabetes and 1 ml SF in control group. After 24 hours, venous blood samples were measured. Blood glucose levels higher than 250 mg/dl were accepted as DM and treated with 4 IU/d human insülin. After 7 days rats were sacrified under ketamin anaesthesia. Heart and aorta were fixed in 10 % buffered formalin. The sectiones were embedded in paraffin and were serially sectioned at 5 μm thickness, then stained with Hematoxyline-Eosine (H&E) and Heidenhein’s Azan modification. There was no histopathological changes in cardiac muscle cells in control group. But there was a heterogen appearance in cardiac muscle cells and we determined some hydropic degenerations in some of the cardiac muscle cells and a minimal fibrosis in perivasculare and interstitial area in diabetic group. All histological stratums of aorta were seen normally in control group. In diabetic group, there was a clear anisostosis in smooth muscle cells and decreased in nucleus of smooth muscle cells in tunica media. We concluted that DM is caused degeneration and fibrosis in cardiac muscle cells and effective on smooth muscle cells in aorta in acute period.
Alloksan İle Oluşturulan Deneysel Diyabetin Kardiyo-Vasküler Sistem Üzerindeki Akut Etkilerinin Işık Mikroskobik Düzeyde İncelenmesi
Diyabetik kardiyomiyopati diyabetin en önemli komplikasyonlarından biridir. Diyabetin kalp ve aorta üzerindeki akut dönem etkileri yeteri kadar bilinmemektedir. Biz bu çalışmamızda diyabetin kardiyo-vasküler sistem üzerindeki akut etkilerini ışık mikroskobik düzeyde incelenmesini amaçladık. Çalışmamızda 20 adet Spraque-Dawley rat kullandık ve diyabet oluşturmak için 150 mg/kg alloksan intraperitoneal, kontrol grubuna ise 1ml SF, İP uyguladık. Yirmidört saat sonra sıçanların kuyruk veninden kan glikoz düzeyleri ölçüldü. Kan glikoz düzeyleri 250 mg/dl’den fazla olan sıçanlar diyabetik olarak kabul edildi ve 4 IU/d human insülinle tedavi edildiler. Yedi gün sonra ketamin anestezisi altında sakrifiye edildiler. Kalp ve aort dokusu % 10’luk nötral formalinde tesbit edildi. Kesitler parafine gömüldü, 5 μm kalınlığında seri kesitler alındı, Hematoksilen-Eozin ve Heidenhein’ın Azan modifikasyonu ile boyandı. Kontrol grubunun kalp kası hücrelerinde herhangi bir patolojiye rastlanmadı. Diabetik grupta; kalp kası hücrelerinde yer yer heterojen bir görünüm, bazı kalp kası hücrelerinde hidropik değişiklikler, perivasküler ve interstisiyel alanda minimal düzeyde fibrozis izlendi. Kontrol grubunda aort normal histolojik yapıda izlendi.Diyabetik grupta aortun tunika media tabakasında düz kas hücrelerinde belirgin anizostosiz, düz kas hücre çekirdeklerinde bir azalma gözlendi. Diabetes Mellitus’un erken dönemlerinde kalp kası ve aort kas hücrelerinde minimal düzeyde de olsa değeneratif değişikliğe ve fibrozise neden olduğu sonucuna varıldı.
Volume 34, Number 2 (2007)
|